Skip to content

zspposada.pl

Nasza szkoła
Już od ponad stu lat istnienia szkoły pedagogom i uczniom towarzyszy myśl Owidiusza: „Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo” („Kropla drąży skałę nie siłą, lecz ciągłym padaniem”). Jedynie ciężka praca jest receptą na sukces.
Wyjątkowe wycieczki
Zwiedzamy nie tylko najbliższy nam Beskid Niski, ale również bywamy w Bieszczadach, Pieninach i Tatrach. Podziwiamy architekturę Krakowa, Wrocławia, Warszawy… Kształtujemy swe gusta estetyczne, słuchając koncertów w filharmonii, oglądając spektakle w teatrze i projekcje filmowe w kinie.
Chór Kantata
Od 2005 roku działa chór Kantata, który swoimi występami uświetnia uroczystości szkolne i środowiskowe, wzbudzając podziw i aplauz widowni. Przynosi niewątpliwie chlubę naszej szkole.
Odkrywamy talenty
W każdym uczniu, już od najmłodszych lat, odkrywamy i pielęgnujemy uzdolnienia artystyczne, matematyczne, sportowe i inne. Świadectwem naszej pracy są liczne sukcesy w konkursach, olimpiadach, festiwalach i zawodach sportowych.
Sukcesy sportowe
Jesteśmy w czołówce najbardziej usportowionych szkół województwa podkarpackiego. Osiągamy znaczące sukcesy w różnych dyscyplinach: piłce ręcznej, koszykówce, biegach przełajowych…
Wysoki poziom nauczania
Rzetelna i systematyczna praca pedagogów gwarantuje harmonijny i wszechstronny rozwój uczniów oraz otwiera im drzwi do najlepszych szkół ponadpodstawowych w regionie.

Na tropie ginących zawodów

Czy uwierzycie, że na szkolną wycieczkę można pojechać do … szkoły? Mało tego - podczas tej wycieczki dobrowolnie wziąć udział w lekcjach? Wydaje się nie do pomyślenia, a jednak…
W dniu 29.września uczniowie klas 7a, 7b i 6a pod opieką Pań Edyty Krukar, Iwony Kuci, Urszuli Chmiel i Joanny Boczar wyruszyli na długo wyczekiwaną wycieczkę autokarową w Bieszczady. Punktem docelowym były Uherce Mineralne. Tam w odremontowanym budynku dawnej szkoły z początku XX w. znajduje się Bieszczadzka Szkoła Rzemiosła. Wizyta w niej to niemal podróż w czasie. Najpierw hologramowe postaci dziewczynki i jej dziadka opowiedziały nam o dawnej szkole, ginących zawodach i Bieszczadach z czasów, kiedy na tych terenach żyli w zgodzie katolicy, grekokatolicy i żydzi. Później uczestniczyliśmy w zajęciach warsztatowych. Już wiemy jak ulepić miseczkę z gliny i upiec proziaki (takie własnoręcznie zrobione smakują nawet lepiej niż te babcine!) Dowiedzieliśmy się czym zajmował się zdun i druciarz, a także co to jest kałamarz, stalówka i obsadka. Zmierzyliśmy się ze sztuką pięknego pisania, czyli kaligrafią. A do tego zdobyliśmy mnóstwo nowych informacji o naszym regionie i życiu w dawnej wsi. Co więcej, niektórzy z nas doświadczyli kary stosowanej w szkole przed laty, czyli ... klęczenia na grochu z rękami do góry.
Po zajęciach lekcyjnych czas na relaks na świeżym powietrzu, ruszyliśmy więc drezynami rowerowymi do Olszanicy. Okazało się, że jazda na rowerze w kolumnie, po torach kolejowych z balastem w postaci kilku kolegów na ławeczce nie jest taka łatwa. Co chwilę dochodziło do stłuczek, co wywoływało salwy śmiechu zarówno u tych najechanych, jak i u „najeźdźców”.
Nasze nadwątlone jazdą drezynami siły podreperowaliśmy smacznym obiadem w Ośrodku Caritas w Myczkowcach. Po krótkim odpoczynku w Ogrodzie Biblijnym, wybraliśmy się do Parku Miniatur, gdzie mogliśmy obejrzeć najciekawsze i najpiękniejsze obiekty sakralne naszego regionu, a także miejscowości przygranicznych Słowacji i Ukrainy. Kolejną atrakcją była wizyta w Mini Zoo, w którym koniecznie chciały się z nami zaprzyjaźnić kozy, kucyki, kury, pawie i bażanty. Na wszelki wypadek, bojąc się oplucia, szerokim łukiem omijaliśmy lamy, które całkowicie nas ignorowały. Na koniec pospacerowaliśmy jeszcze po zaporze w Myczkowcach zachwycając się lasami w jesiennej szacie, zakupiliśmy pamiątki i udaliśmy się w drogę powrotną.