„Świat byłby lepszym miejscem, gdyby medale przyznawano wspaniałym nauczycielom, a nie żołnierzom, którzy zabijali wrogów na wojnie”.

Matthew Quick

W dniu 30 października 2023 roku uczniowie klas siódmych pod opieką wychowawców Pani Agnieszki Kindlik i Pana Waldemara Kilara oraz Pani Edyty Zięby udali się na cmentarz komunalny w Rymanowie, założony pod koniec XVIII wieku. Na największej i najstarszej czynnej nekropolii w okolicy zapalili znicze, których płomień symbolizuje pamięć, na grobie hrabiny Anny z Działyńskich Potockiej oraz na grobach zmarłych nauczycieli i wychowawców, którzy przez lata swej sumiennej i rzetelnej pracy zawodowej krzewili wiedzę, przyczyniając się do podniesienia poziomu wykształcenia wielu pokoleń młodych mieszkańców z Posady Górnej i Rymanowa-Zdroju.

Jako wychowawcy pokazywali oni swym podopiecznym, czym jest dobro, prawda i piękno w świecie. Ich zasługi zatem dla rozwoju społeczeństwa były ogromne. Poniżej przedstawiamy listę grobów pedagogów, pracujących w Posadzie Górnej, którzy spoczęli w Rymanowie:

Lp.	Imię i nazwisko zmarłego nauczyciela	Lata życia	Lokalizacja grobu
			Kwatera	Nr rzędu	Nr grobu
1.	Jadwiga Królicka-Zielińska	1912-1983	H	8	178
2.	Michał Królicki	1903-1992	C	1	3
3.	Stanisław Penar	1930-1992	F	9	138
4.	Florian Lalek	1927-1996	B	10	239a
5.	Stanisława Lalek	1926-2013
6.	Augustyn Walczak	1957-2001	I	14	344
7.	Helena Myszkal	1940-2005	N	16	56
8.	Helena Iwanowska	1936-2006	C	12	243
9.	Edward Piotrowski	1947-2010	H	13	365
10.	Bernadetta Czado	1957-2010	B	8	179
11.	Jan Gliściak	1938-2017	M	1	231/3
12.	Maria Lorenc	1932-2019	J	1	7

Pamięć o grobach zmarłych nauczycieli jest dla społeczności szkolnej dowodem szacunku dla historii lokalnej i tradycji. Uważamy, że należy zgłębiać biografie nauczycieli związanych z naszą szkołą, ponieważ pozostawili po sobie dobrą pamięć i współtworzyli dzieje naszej Alma Mater. Pani Agnieszka Kindlik barwnie, w esencjonalnej formie opowiedziała o wielu nauczycielach, którzy spoczęli na rymanowskiej nekropolii. Wielu z nich znała z autopsji z czasów, gdy była uczennicą Szkoły Podstawowej w Posadzie Górnej. Z jej gawędy wyłonili się ludzie ciekawi, lubiący wyzwania, ale też dowcipni, zabawni, mający swe przywary czy nietuzinkowe upodobania i pasje. Uważamy, że dzielenie się wspomnieniami o szkole, którą tworzyli ci wybitni nauczyciele-mentorzy, jest niezwykle ważne w zakresie budowania wspólnoty.