Oddaliśmy hołd zmarłym nauczycielom

„Ojczyzna – to ziemia i groby. Narody – tracąc pamięć – tracą życie”.

Cyprian Kamil Norwid

W dniu 28 października 2022 roku uczniowie klas szóstych pod opieką wychowawców Pani Agnieszki Kindlik oraz Pana Waldemara Kilara udali się na cmentarz komunalny w Rymanowie, założony pod koniec XVIII wieku. Na największej i najstarszej czynnej nekropolii w okolicy, zapalając znicze i składając wiązanki kwiatów, oddali hołd Patronce szkoły – hrabinie Annie z Działyńskich Potockiej (1846-1926) oraz zmarłym nauczycielom i wychowawcom, którzy przez lata swej sumiennej i rzetelnej pracy zawodowej krzewili wiedzę, przyczyniając się do podniesienia poziomu wykształcenia wielu pokoleń młodych mieszkańców z Posady Górnej i Rymanowa-Zdroju.

W ramach przygotowań uczniowie obejrzeli prezentację multimedialną pn. „Ja minę, ty miniesz, on minie”, poświęconą pamięci zmarłych pedagogów i katechetów, związanych zawodowo ze Szkołą Podstawową w Posadzie Górnej. Poznali sylwetki nauczycieli, którzy uczyli ich rodziców i dziadków. Korzystając z zasobów internetowych, ustalili także lokalizację grobów zmarłych pedagogów. Zbiorcze zestawienie prezentujemy poniżej:

 

Lp.

Imię i nazwisko zmarłego nauczyciela

Lata życia

Lokalizacja grobu

Kwatera

Nr rzędu

Nr grobu

1.

 Jadwiga Królicka-Zielińska

1912-1983

H

8

178

2.

 Michał Królicki

1903-1992

C

1

3

3.

 Stanisław Penar

1930-1992

F

9

138

4.

 Florian Lalek

1927-1996

B

10

239a

5.

 Stanisława Lalek

1926-2013

6.

 Augustyn Walczak

1957-2001

I

14

344

7.

 Helena Myszkal

1940-2005

N

16

56

8.

 Helena Iwanowska

1936-2006

C

12

243

9.

 Edward Piotrowski

1947-2010

H

13

365

10.

 Bernadetta Czado

1957-2010

B

8

179

11.

 Jan Gliściak

1938-2017

M

1

231/3

Przechodząc przez bramę cmentarną, przekroczyliśmy granicę pomiędzy światem żywych a światem umarłych. Nasza obecność nad grobami nauczycieli była widomym znakiem pamięci o nich. W nastroju ciszy, spokoju i modlitwy uczciliśmy pamięć zmarłych – ucząc się szacunku do szczególnego miejsca, jakim jest nekropolia. Jako szkolna społeczność pielęgnujemy w ten sposób tradycję, oddając hołd i zachowując we wspomnieniach tych, których z nami już nie ma. Był to czas zadumy i refleksji nad przemijaniem.