„Teatr mój widzę ogromny,
wielkie powietrzne przestrzenie,
ludzie je pełnią i cienie,
ja jestem grze ich przytomny”.
Stanisław Wyspiański
W dniu 22 kwietnia 2022 roku uczniowie klas czwartych i piątych pod opieką nauczycieli Pani Alicji Kabiesz, Pana Waldemara Kilara i Pana Józefa Krzysztyńskiego obejrzeli w Gminnym Ośrodku Kultury w Rymanowie sztukę teatralną pt. „Legendy Orła Białego” w reżyserii Piotra Zaniewskiego. Na scenie zaprezentowali się aktorzy Katolickiego Teatru Edukacji: Monika Panuś, Iza Skrypuch, Marek Jędrzejczyk i Piotr Zaniewski. Scenariusz widowiska, oparty na powszechnie znanych legendach mówiących o początkach państwa polskiego, był bardzo ciekawy. Oto bracia zakonni: Anonimus, Zenobiusz i Agapiusz, w myśl starej łacińskiej maksymy „Historia magistra vitae est”, podjęli się trudu spisania najstarszych dziejów Polski. W tym celu opuścili klasztorne mury i na pokładzie łodzi postanowili dotrzeć do źródeł najbardziej polskiej rzeki – Wisły. Płynąc pod prąd nurtu wodnego, zmierzali do źródeł czasu, tworząc podczas rejsu kronikę.
Spektakl spełnił ważną rolę edukacyjną, gdyż w formie prezentacji scenicznej poznaliśmy najważniejsze wydarzenia historyczne, które kształtowały młody organizm państwa polskiego (np. chrzest Polski w roku 966, zjazd gnieźnieński w roku 1000 i ustanowienie metropolii gnieźnieńskiej, koronacja Bolesława Chrobrego w 1025 roku). Na scenie w ciekawej formie zaprezentowano podania i legendy tworzące polską mitologię narodową. Nie zabrakło zatem przywołania opowieści o trzech braciach: Lechu, Czechu i Rusie, o cynicznym władcy Popielu, którego za niegodziwości wobec krewnych i poddanych spotkała zasłużona kara, wymierzona przez myszy, o Piaście Kołodzieju, organizującym postrzyżyny syna Siemowita, o królu Kraku i jego córce Wandzie, która z pobudek patriotycznych nie chciała wyjść za mąż za niemieckiego rycerza. Ze sceny patetyczne monologi wygłaszali ponadto: smok wawelski, warszawski bazyliszek, nimfa wodna Goplana.
Naszą uwagę przykuły ponadto: wykonana z rozmachem scenografia, nowatorsko zaprojektowane kulisty boczne, klasyczne dla wzorów epoki kostiumy i rekwizyty, gra światłem i operowanie dźwiękiem. Aktorzy brawurowo odegrali swe role, wykorzystując dowcip słowny i sytuacyjny. Liczne aluzje literackie, przywoływanie „skrzydlatych słów”, parafrazy cytatów z „Balladyny” Juliusza Słowackiego czy „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza podnosiły rangę wystąpień scenicznych. Dodać wypada, że twórcy spektaklu umiejętnie nawiązali więź z licznie przybyłą widownią, zapraszając widzów na scenę i wprowadzając ich w sferę theatrum. Dynamiczne dialogi i wartka akcja, otwarta na udział w spektaklu widzów, okazała się strzałem w dziesiątkę.
Spektakl „Legendy Orła Białego” spełnił ważną rolę wychowawczą poprzez budowanie poczucia wspólnoty narodowej. Uświadomił młodym widzom, iż dziedzictwo kulturowe stanowi o nas samych. Widowisko dostarczyło wszystkim niemałych doznań i wzruszeń.
