|
Patron Szkoły - Anna z Działyńskich Potocka |
|
|
|
|
Strona 1 z 2  | Anna z Działyńskich Potocka urodziła się 2. 11. 1846 r. w Kórniku pod Poznaniem, w dawnym zaborze pruskim. Była ostatnim dzieckiem Tytusa i Celestyny z Zamoyskich Działyńskich. Fakt ten zaważył na jej wychowaniu i młodych latach. Chociaż posiadała liczne rodzeństwo (4 siostry i 1 brata ) samotnie spędziła swe najwcześniejsze lata wychowywana przez bony i guwernantki polskie i francuskie w atmosferze surowości i moralizatorskich kazań oraz tradycji patriotyzmu i walk w obronie niepodległości ojczyzny. Jej ojciec, Tytus Działyński, walczył w powstaniu listopadowym oraz w powstaniu 1848 roku przeciwko Prusom, a brat Jan w powstaniu styczniowym. W 1864 roku, aby uniknąć represji ze strony władz pruskich, wraz z matką i siostrą opuściła rodzinny Kórnik i zamieszkała w Dreźnie. W tym mieście poznała i latem 1865 roku zaręczyła się, ze swym przyszłym mężem, Stanisławem Potockim. |
| Ślub Anny i Stanisława odbył się 6. 02. 1866 roku w Kórniku, do którego wróciła z wygnania dzięki zgodzie władz pruskich. Pierwszy rok spędziła wraz z mężem w rodzinnym majątku, gdzie po raz pierwszy czynnie uczestniczyła w walce z epidemią cholery. W tym też roku otrzymała, w wyniku działów rodzinnych, dobra Oleszyce, położone w Galicji pomiędzy Lubaczowem i Jarosławiem. Od 1867 roku do 1872 roku gospodarzyła wraz z małżonkiem pozyskanym majątkiem, dając się poznać jako wspaniała zielarka o wielkim talencie i intuicji lekarskiej oraz jako pedagog miejscowej szkoły, za co latem 1871 roku została wyróżniona honorowym członkostwem Lwowskiego Towarzystwa Pedagogicznego. W Oleszycach przyszło na świat czworo pierwszych dzieci Anny i Stanisława Potockich tj. Jan, Józef, Piotr i Maria. W 1872 roku Potoccy podpisali kontrakt kupna majątku ziemiańskiego w Rymanowie, gdzie zamieszkali w roku następnym urzeczeni krajobrazem oraz dobrocią i prostotą miejscowej ludności. |  |
 | Już w pierwszym roku pobytu w Rymanowie, Anna Potocka po raz drugi musiała zmagać się z epidemią cholery, rozdzielając nieodpłatnie leki i osobiście lecząc chorych, w tym własnego męża i syna. Cios jaki spotkał Annę Potocką w 1874 roku tj. śmierć jej syna Piotra, którego pochowano na miejscowym cmentarzu, związał ją na zawsze z tą ziemią i przysporzył miana Pani Rymanowa. Tutaj spędziła większość pracowitego, oddanego ludziom życia. Jako pierwsza w kraju założyła w rymanowskim dworze szkółkę rzeźbiarską dla chłopskich synów oraz ogłaszała w prasie galicyjskiej artykuły na tematy gospodarskie i o sztuce ludowej. W tym samym czasie ruszyła z jej inicjatywy szkoła koronkarska dla dziewcząt. Należy zaznaczyć, że nauka odbywała się za darmo, a przedmioty tej nauki uczniowie mogli sprzedawać. Pani Rymanowa wygłaszała liczne odczyty, a honoraria za nie przeznaczała na cele społeczne. 16. 08. 1876 roku wraz z mężem odkryła źródła wód leczniczych dając początek dziejom kurortu w Rymanowie Zdroju. Zorganizowała kolonie lecznicze dla dzieci z całej Polski, rozsławiając Rymanów na cały kraj.
|
Wydawała broszurki dla ludu poświęcone leczeniu chorób i ziołolecznictwu. Była inicjatorką zakładania kółek rolniczych, czytelni, sklepów, Towarzystwa Zaliczkowego dla chłopów i Kasy Oszczędności oraz udzielała się w pracach, założonego przez męża, Towarzystwa Tkackiego. Położyła ogromne zasługi w historii ruchu, organizującego i wspomagającego rolnictwo galicyjskie. W tej pracy pomagał jej młody ksiądz i zapalony społecznik, Stanisław Stojałowski, którego później broniła, gdy inni odmówili pomocy z obawy przed gniewem władz świeckich i duchownych. Annie Potockiej nadano honorowe członkostwo Towarzystwa Tatrzańskiego "w uznaniu dotychczasowych zasług około podniesienia dobrobytu ubogiej ludności górskiej". Było to uznanie za całokształt jej pracy dobroczynnej i społecznej.
|  |
«« start « poprz. 1 2 nast. » koniec »»
|
