Drogi uczniu!
Jeżeli w szkole lub gdziekolwiek dzieje ci się krzywda nie czekaj, tylko zaufaj fachowej pomocy pedagoga.
KAŻDY UCZEŃ, JEŻELI MA WEWNĘTRZNĄ POTRZEBĘ KONTAKTU Z PEDAGOGIEM, MOŻE LICZYĆ NA JEGO POMOC I PEŁNĄ DYSKRECJĘ.
Każdy uczeń w mniejszym lub większym stopniu narażony jest w szkole na stresy związane, ogólnie mówiąc z nauką, bądź stresy wypływające z wadliwego układu stosunków z nauczycielami, bądź rówieśnikami. Pedagog, jako rzecznik praw uczniowskich, wspiera uczniów w ważnych dla nich momentach życia, rozwiązuje ich osobiste problemy i konflikty, w które się uwikłali, "prostuje ich kręgosłupy moralne", przestrzega przed używkami, uczy prawidłowych nawyków, głosi treści prozdrowotne, jest podporą duchową i dużym wsparciem dla wszystkich szukających pomocy. Nie uczy on żadnego przedmiotu, aby uczniowie, którzy zgłaszają się do niego nie odczuwali, że ich problemy mogą mieć wpływ na ocenę. Pedagog stara się rozwiązywać wszystkie problemy, jakie napotyka w pracy z młodzieżą . Są to na przykład: problemy z nauką, problemy z dyscypliną, agresja rówieśnicza, w tym, uzależnienia młodzieży, konflikty z prawem, dysfunkcja domu rodzinnego, problemy "sercowe", oraz emocjonalne, nieśmiałość, problemy z wyborem szkoły.
Nic tak nie leczy, jak terapia słowem, a zwierzanie się ze swoich kłopotów osobie postronnej może okazać się łatwiejsze, niż najbliższej, nawet tej przez nas kochanej.
Przyjdź do pedagoga, gdy:
- masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej,
- chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem,
- masz ochotę z kimś porozmawiać,
- chcesz pomóc innym, ale nie wiesz w jaki sposób,
- czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny,
- masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić.
Zadania pedagoga szkolnego:
- udzielanie porad rodzicom w sprawach trudności wychowawczych;
- pomoc w rozwiązywaniu sytuacji konfliktowych z dziećmi;
- przełamywanie uczuć beznadziejności, osamotnienia, bezradności, niepewności i napięć psychicznych w związku z przeżywanymi trudnościami;
- wyjaśnianie przyczyn pojawiających się problemów;
- poradnictwo wychowawcze mające na celu modyfikowanie sposobu postępowania rodziców oraz ich postaw wychowawczych wobec dzieci. Słuchanie o pojawiających się trudnościach, radzenie, jakie działania można podjąć - w tym tłumaczenie ograniczeń, jakie należy postawić dziecku;
- udzielanie informacji o funkcjonujących organizacjach na rzecz pomocy rodzinie;
- pośredniczenie w kontaktach rodzica z tymi instytucjami, w tym pomoc w wypełnieniu formalności związanych ze skorzystaniem z ich usług.
Udzielanie uczniom porad i konsultacji:
- rozmowy z uczniami, w celu umożliwienia im głębszego zrozumienia własnych postaw, przekonań, oczekiwań oraz wartości, wpływu innych ludzi na ich zachowanie, a także wpływu ich zachowania na otoczenie;
- pomoc uczniom w eliminowaniu napięć psychicznych nawarstwiających się na tle niepowodzeń szkolnych;
- porady dotyczące rozwiązywania trudności powstających na tle konfliktów rodzinnych;
- porady i pomoc w radzeniu sobie z trudnościami związanymi z kontaktami rówieśniczymi w tym, presją negatywnych wzorców;
- pomoc w rozwiązywaniu konfliktów z nauczycielami;
- porady na temat sposobów efektywnego uczenia się.
Rodzice:
CO ROBIĆ? W rozmowie z dzieckiem:
- uważnie wsłuchujmy się w wypowiedzi dziecka (wyłączmy telewizor, odłóżmy telefon),
- nie wyśmiewajmy i nie ironizujmy (obniża to poczucie wartości dziecka),
- nie użalajmy się nad dzieckiem (bardziej go to "dołuje"),
- przeprowadzajmy rozmowy bez uczucia gniewu i złości (blokują one przyswajanie i samorefleksję),
- unikajmy frazesów i prawienia kazań,
- unikajmy skrajnie negatywnych określeń (np. głupi, leniwa, idiota),
- raczej chwalmy i nagradzajmy, nawet za drobiazgi (dodaje to wiary i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa),
- rozładowujmy napięcia poczuciem humoru,
- nie przypominajmy zdarzeń z przeszłości.
Kilka wskazówek:
- Zachęcajmy do budowania poczucia własnej wartości dziecka i rozwijajmy jego samokrytycyzm ( zwiększa to optymizm, pomaga przezwyciężać niepowodzenia ).
- Nie izolujmy od rówieśników, nie trzymajmy w domu w obawie, że spotka je coś złego ( bez doświadczeń zło uderzy o wiele mocniej ).
- Kontrolujmy poczynania dziecka w sposób taktowny i dyskretny ( bez śledzenia, z uszanowaniem sfery intymności ).
- Pokazujmy konsekwencje złego postępowania ( wyeliminuje to powtórkę błędu ).
- Wykazujmy zrozumienie dla uczuć i zmiennych gwałtownych emocji dziecka
- W stosowaniu kar bądźmy konsekwentni, uświadamiajmy dziecku, iż wynikają one z troski o jego los.
- Nie dyskredytujmy z powodu niepowodzeń, pokazujmy, jak można je naprawić.
- Wypełniajmy wolny czas dziecka przez np. sport, wycieczki.
Sylwia Piwowar – pedagog szkolny
