• Nasza szkoła

    Już od ponad stu lat istnienia szkoły pedagogom i uczniom towarzyszy myśl Owidiusza: „Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo” („Kropla drąży skałę nie siłą, lecz ciągłym padaniem”). Jedynie ciężka praca jest receptą na sukces.

  • Wyjątkowe wycieczki

    Zwiedzamy nie tylko najbliższy nam Beskid Niski, ale również bywamy w Bieszczadach, Pieninach i Tatrach. Podziwiamy architekturę Krakowa, Wrocławia, Warszawy… Kształtujemy swe gusta estetyczne, słuchając koncertów w filharmonii, oglądając spektakle w teatrze i projekcje filmowe w kinie.

  • Chór Kantata

    Od 2005 roku działa chór Kantata, który swoimi występami uświetnia uroczystości szkolne i środowiskowe, wzbudzając podziw i aplauz widowni. Przynosi niewątpliwie chlubę naszej szkole.

  • Odkrywamy talenty

    W każdym uczniu, już od najmłodszych lat, odkrywamy i pielęgnujemy uzdolnienia artystyczne, matematyczne, sportowe i inne. Świadectwem naszej pracy są liczne sukcesy w konkursach, olimpiadach, festiwalach i zawodach sportowych.

  • Sukcesy sportowe

    Jesteśmy w czołówce najbardziej usportowionych szkół województwa podkarpackiego. Osiągamy znaczące sukcesy w różnych dyscyplinach: piłce ręcznej, koszykówce, biegach przełajowych…

  • Wysoki poziom nauczania

    Rzetelna i systematyczna praca pedagogów gwarantuje harmonijny i wszechstronny rozwój uczniów oraz otwiera im drzwi do najlepszych szkół ponadpodstawowych w regionie.

Dzień Patrona Anno Domini 2018

„Tyle jestem wart, ile sensu jest w tym, czego chcę”.

W dniu 30 maja 2018 roku uroczyście obchodziliśmy Dzień Patrona. To święto najważniejsze w kalendarzu szkoły. Patron, często jest nim wybitna osobowość lub grupa społeczna, symbolizuje cnoty i przymioty warte naśladowania, wartości, które są ponadczasowe, ideały, ku którym powinniśmy dążyć. Postać patrona cementuje społeczność szkolną, bo definiuje przynależność do danej instytucji, winna budzić szacunek i napawać dumą. Naszym patronem od 2001 roku jest wywodząca się w Wielkopolski hrabina Anna z Działyńskich Potocka (1846-1926), założycielka uzdrowiska Rymanów (1876), lekarka, publicystka, patriotka, krzewiąca pozytywistyczne idee pracy u podstaw.
Dzień Patrona rozpoczęliśmy uroczystym przemarszem z pocztem sztandarowym na czele, z udziałem dyrekcji szkoły, kadry pedagogicznej i uczniów z Zespołu Szkół Publicznych w Posadzie Górnej do kościoła pw. Świętego Stanisława BM w Rymanowie Zdroju.

Mszę świętą w intencji patronki celebrował ksiądz wikariusz Tomasz Dziob, który w kazaniu przedstawił jej życiorys i przypomniał ogromne zasługi dla rymanowskiej ziemi. Podkreślił jej wielkie miłosierdzie, altruizm, zaangażowanie w sprawy polskie, heroizm walki z epidemiami cholery, nękającej biedotę wiejską, służbę Bogu i ojczyźnie.
Po mszy świętej delegacja uczniów klasy 2a pod opieką Pani Urszuli Koźmy oddała hołd Annie Potockiej poprzez zapalenie zniczy i modlitwę nad jej grobem na cmentarzu komunalnym w Rymanowie. Tam została pochowana Pani Rymanowa, a jej pogrzeb w 1926 roku stał się wielką manifestacją patriotyczną, na którą przybyły tłumy rymanowian i mieszkańców okolicznych wsi polskich i łemkowskich, liczne duchowieństwo obu wyznań oraz najbliższa rodzina.
Następnie w murach szkoły w Posadzie Górnej został wystawiony montaż poetycko – muzyczny pn. „Mnie ta ziemia od innych droższa” według scenariusza Pana Waldemara Kilara. Uroczystość współorganizowały Panie: Jolanta Pietruszka i Alicja Szymanowska. Niemałe wrażenie zrobiła na widzach dekoracja autorstwa Pani Klaudyny Trygar – Kubusiak, natomiast pieczę nad oprawą muzyczną sprawował Pan Bogusław Malinowski.
Motywem przewodnim widowiska była myśl, potwierdzająca, iż hrabina Potocka w całym swoim życiu kierowała się dobrem ojczyzny. Bez wątpienia była wielką patriotką, a miłość do zniewolonej Polski była dla niej najwyższym nakazem. Takie wychowanie wyniosła z domu rodzinnego. Jej dziad Ksawery, ojciec Tytus i brat Jan walczyli odpowiednio w powstaniu: kościuszkowskim, listopadowym i styczniowym. Ona sama wyszła za mąż za Stanisława Potockiego, owianego legendą bohatera walk powstańczych z roku 1863 i więźnia politycznego. W dorosłym życiu wielokrotnie dawała dowód swego patriotyzmu. W podróż poślubną wybrała się nie na zachód Europy czy modny wówczas Bliski Wschód, ale odwiedziła dwie stolice Polski: Warszawę i Kraków. Apelowała o poszanowanie polskich pamiątek narodowych. Nigdy nie myślała o tym, by opuścić ojczyznę i dzielić los emigracji polskiej w Paryżu. Dawała zatrudnienie Polakom, by mogli wieść godne życie. Kształciła za darmo córki i synów chłopów. Była głęboko przekonana, że utalentowane dzieci mieszkają wszędzie i czyniła starania jako jedna z nielicznych ziemianek-filantropek, by najzdolniejsi rozwijali swój potencjał. Była znakomitą zielarką, pielęgniarką i lekarką, mimo że nie ukończyła specjalistycznych studiów, a swe prace naukowe i popularyzatorskie publikowała w fachowych periodykach zawsze po polsku. Wspierała syna Jana w dziele tworzenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Rymanowie. Doczekała wolnej Polski w 1918 roku.
Ten lapidarny wykaz jej działań dobitnie podkreśla, iż była kobietą odważną i orędowniczką walki o polskość. O jej zasługach wspominały konferansjerki: Aleksandra Hanus i Julia Przybylska. Natomiast ilustracją muzyczną do opowieści o życiu Anny Potockiej były pieśni. Najpierw usłyszeliśmy „Jej portret” w brawurowym wykonaniu Amelii Chmiel. Następnie Otylia Landsmann i Sylwia Gładysiewicz pięknie na dwa głosy zaśpiewały sensualną pieśń „Uwierz Polsko”. Izabela Siręga wykonała bardzo udanie znaną kompozycję Włodzimierza Korcza ze słowami Tomasza Misiaka – „To nie sztuka wybudować nowy dom”. Ponownie burzą braw została nagrodzona Izabela Siręga, którą usłyszeliśmy w przeboju Starego Dobrego Małżeństwa – „Modlitwa końca mojego wieku”. Angelika Gacek ujawniła swój talent wokalny, śpiewając nostalgiczny utwór Edwarda Stachury „Wędrówką życie jest człowieka”. „Ballada z gór” to kolejna ballada, w której popis swych zdolności dały: Izabela Siręga i Amelia Chmiel. Bardzo wysoki poziom zaprezentowała Oliwia Szybka w utworze „Radość najpiękniejszych lat”. Dopełnieniem prezentacji była niezwykle energetyczna pieśń, wykonana przez duet Otylia Landsmann i Sylwia Gładysiewicz, pt. „Przytulmy Polskę do siebie”. Finałowym występem wszystkich artystów było zbiorowe wykonanie na głosy piosenki „Moje miejsce”, której treść doskonale korespondowała z przesłaniem programu artystycznego. Dzieło opowiadające o marzeniach, dążeniu do celu, walce z własnymi słabościami i poszukiwaniu własnej tożsamości, umiłowaniu małej ojczyzny, dzięki brawurowemu wykonaniu, zelektryzowało publiczność, którą oczarowała wpadająca w ucho melodia i mądry tekst.
Udanie zaprezentowali się także recytatorzy. Najpierw usłyszeliśmy liryk „Czym jesteś” Marii Konopnickiej. Dzięki sztuce nienagannej recytacji zasłużone brawa zebrały: Izabela Siręga, Amelia Chmiel, Gabriela Smerecka, Dominika Kloczkowska, Amelia Wiernasz, Dominika Frącek i Aleksandra Hanus. Z kolei Marcin Bek, Miłosz Smerecki, Jan Telega, Wiktor Kaczor, Aleksander Korobczenko i Stanisław Szczerba wygłosili wiersz „Gawęda o miłości ziemi ojczystej” Wisławy Szymborskiej. Nastrój powagi i refleksji udało się uzyskać dzięki efektowi muzyki w tle, ilustrującej przeżycia bohatera lirycznego. Gabriela Smerecka przybliżyła liryk „Nie starzeje się dobro” znanej na Podkarpaciu poetki Bronisławy Betlej, która stworzyła cykl wierszy, zainspirowany biografią Anny Potockiej. Po raz pierwszy w murach szkoły zaprezentowano w formie recytacji „Hymn Zespołu Szkół Publicznej w Posadzie Górnej”. Stało się to udziałem Emilii Mazurek, Weroniki Hanus, Martyny Maśnik, Weroniki Suwały i Elizy Pitrus. Ich wystąpieniu towarzyszyła muzyka Waldemara Kazaneckiego – „Walc Barbary” z filmu „Noce i dnie”.
Wszyscy wykonawcy, ubrani w stroje galowe, zostali nagrodzeni brawami za zaangażowanie i popis kultury żywego słowa: sztuki oratorskiej, recytatorskiej i wokalnej. Prezentowali się na scenie niezwykle elegancko. Dziewczęta w białych bluzkach i czarnych spódnicach o prostym kroju, przyciągały uwagę czerwonymi różami upiętymi we włosy, zaczesane w kok, natomiast chłopcy założyli białe koszule z długim rękawem, wizytowe czarne spodnie oraz jednakowe czarne muchy.
Pan dyrektor Piotr Cisek w mowie okolicznościowej podziękował za występ artystyczny. Zwrócił uwagę na kunszt wykonania, dbałość o detal, wrażliwość wykonawców i ich potencjał artystyczny. Nie krył swego podziwu dla zdolności scenicznych uczniów. Zwrócił uwagę na to, że w roku jubileuszu – w 100. rocznicę odzyskania niepodległości – poznajemy niejako na nowo postać Anny Potockiej przez pryzmat jej wiary w zrzucenie kajdan niewoli, nadziei na odzyskanie suwerenności i miłości do ojczyzny.
Ostatnim punktem harmonogramu, bogatego w wydarzenia Dnia Patrona, było uroczyste podsumowanie konkursów, zorganizowanych przez Panie Jolantę Pietruszkę i Alicję Szymanowską oraz Pana Waldemara Kilara. Były to: Szkolny Konkurs Plastyczny „Gdzie Taboru lśniąca wstęga wije się”, skierowany do oddziału przedszkolnego oraz uczniów klas 1-3 szkoły podstawowej, Szkolny Konkurs Literacki „Hej, las rymanowski za mgłą”, adresowany do uczniów klas 4-6 szkoły podstawowej, Szkolny Konkurs Fotograficzny „Tam jest moje miejsce”, w którym wzięli udział uczniowie klasy 7 szkoły podstawowej oraz II-III klas gimnazjum. Jak widać, została zaangażowana cała społeczność szkolna, która w kreatywny sposób poznawała życie i spuściznę Anny Potockiej. Młodzi plastycy mieli za zadanie wykonać dowolną techniką prace, pokazujące wyjątkowość Rymanowa Zdroju i jego unikalne piękno, zastygłe w zabytkowej architekturze, otoczonej wspaniałą, beskidzką przyrodą. Uzdolnieni literacko uczniowie pisali ciekawe opowiadania, legendy, listy (kategoria: proza), a także wiersze białe lub rymowane, zainspirowane postacią naszej patronki, która nie szczędziła sił i trudów, lecząc chorych, kształcąc wiejską biedotę, budując od podstaw uzdrowisko, sławne dziś w całej Polsce (kategoria: poezja). Natomiast najstarsi uczniowie tworzyli projekty widokówki z hasłem „Pozdrowienia z Rymanowa Zdroju”. Karty pocztowe miały formę kolażu – kompozycji kilku fotografii, ukazujących z różnej perspektywy nasze uzdrowisko.

Poniżej prezentujemy wyniki:

Imię i nazwisko

Klasa

Miejsce

Szkolny Konkurs Plastyczny „Gdzie Taboru lśniąca wstęga wije się”, kl. 0 i 1-3 szkoły podstawowej

Blanka Krzysztyńska

2a

1. miejsce

Bartosz Frącek

2a

2. miejsce

Dorian Smoleń

3a

2. miejsce

Jakub Siręga

2a

3. miejsce

Lena Wiernusz

1b

wyróżnienie honorowe

Miłosz Jakieła

1b

wyróżnienie honorowe

Szkolny Konkurs Literacki „Hej, las rymanowski za mgłą”, kl. 4-6 szkoły podstawowej

Kategoria: proza

Aleksandra Hanus

6a

1. miejsce

Krzysztof Kasperkowicz

6a

2. miejsce

Mateusz Piwowar

6a

3. miejsce

Szkolny Konkurs Literacki „Hej, las rymanowski za mgłą”, kl. 4-6 szkoły podstawowej

Kategoria: poezja

Izabela Siręga

6a

1. miejsce

Natalia Tworek

6a

2. miejsce

Aleksandra Rygiel

5b

3. miejsce

Szkolny Konkurs Fotograficzny „Tam jest moje miejsce”, kl. 7 szkoły podstawowej i II-III gimnazjum

Szymon Łaszcz

7a

1. miejsce

Zuzanna Jurasz

7a

2. miejsce

Maria Głowacka

7a

3. miejsce

Katarzyna Penar

7a

wyróżnienie honorowe

Julia Szul

7a

wyróżnienie honorowe


Dzień Patrona Anno Domini 2018 przeszedł do historii. Pozostawił wiele pozytywnych wspomnień i przeżyć, mocniej zintegrował społeczność szkolną, która czas spędziła aktywnie, twórczo i pożytecznie. Bogaty program wydarzeń okazał się wspaniałą lekcją patriotyzmu i historii. Poznawszy gruntownie życiorys Anny Potockiej, staliśmy się bogatsi wewnętrznie, uzmysłowiliśmy sobie, że jest ona dla nas wielkim autorytetem, gdyż imponuje jej odwaga cywilna, wiedza, bezkompromisowość myślenia, altruizm, niezachwiana wiara w człowieka, życiowa mądrość i patriotyzm. Do zobaczenia za rok!