„Tyle jestem wart, ile sensu jest w tym, czego chcę”.
W dniu 30 maja 2018 roku uroczyście obchodziliśmy Dzień Patrona. To święto najważniejsze w kalendarzu szkoły. Patron, często jest nim wybitna osobowość lub grupa społeczna, symbolizuje cnoty i przymioty warte naśladowania, wartości, które są ponadczasowe, ideały, ku którym powinniśmy dążyć. Postać patrona cementuje społeczność szkolną, bo definiuje przynależność do danej instytucji, winna budzić szacunek i napawać dumą. Naszym patronem od 2001 roku jest wywodząca się w Wielkopolski hrabina Anna z Działyńskich Potocka (1846-1926), założycielka uzdrowiska Rymanów (1876), lekarka, publicystka, patriotka, krzewiąca pozytywistyczne idee pracy u podstaw.
Dzień Patrona rozpoczęliśmy uroczystym przemarszem z pocztem sztandarowym na czele, z udziałem dyrekcji szkoły, kadry pedagogicznej i uczniów z Zespołu Szkół Publicznych w Posadzie Górnej do kościoła pw. Świętego Stanisława BM w Rymanowie Zdroju.
Mszę świętą w intencji patronki celebrował ksiądz wikariusz Tomasz Dziob, który w kazaniu przedstawił jej życiorys i przypomniał ogromne zasługi dla rymanowskiej ziemi. Podkreślił jej wielkie miłosierdzie, altruizm, zaangażowanie w sprawy polskie, heroizm walki z epidemiami cholery, nękającej biedotę wiejską, służbę Bogu i ojczyźnie.
Po mszy świętej delegacja uczniów klasy 2a pod opieką Pani Urszuli Koźmy oddała hołd Annie Potockiej poprzez zapalenie zniczy i modlitwę nad jej grobem na cmentarzu komunalnym w Rymanowie. Tam została pochowana Pani Rymanowa, a jej pogrzeb w 1926 roku stał się wielką manifestacją patriotyczną, na którą przybyły tłumy rymanowian i mieszkańców okolicznych wsi polskich i łemkowskich, liczne duchowieństwo obu wyznań oraz najbliższa rodzina.
Następnie w murach szkoły w Posadzie Górnej został wystawiony montaż poetycko – muzyczny pn. „Mnie ta ziemia od innych droższa” według scenariusza Pana Waldemara Kilara. Uroczystość współorganizowały Panie: Jolanta Pietruszka i Alicja Szymanowska. Niemałe wrażenie zrobiła na widzach dekoracja autorstwa Pani Klaudyny Trygar – Kubusiak, natomiast pieczę nad oprawą muzyczną sprawował Pan Bogusław Malinowski.
Motywem przewodnim widowiska była myśl, potwierdzająca, iż hrabina Potocka w całym swoim życiu kierowała się dobrem ojczyzny. Bez wątpienia była wielką patriotką, a miłość do zniewolonej Polski była dla niej najwyższym nakazem. Takie wychowanie wyniosła z domu rodzinnego. Jej dziad Ksawery, ojciec Tytus i brat Jan walczyli odpowiednio w powstaniu: kościuszkowskim, listopadowym i styczniowym. Ona sama wyszła za mąż za Stanisława Potockiego, owianego legendą bohatera walk powstańczych z roku 1863 i więźnia politycznego. W dorosłym życiu wielokrotnie dawała dowód swego patriotyzmu. W podróż poślubną wybrała się nie na zachód Europy czy modny wówczas Bliski Wschód, ale odwiedziła dwie stolice Polski: Warszawę i Kraków. Apelowała o poszanowanie polskich pamiątek narodowych. Nigdy nie myślała o tym, by opuścić ojczyznę i dzielić los emigracji polskiej w Paryżu. Dawała zatrudnienie Polakom, by mogli wieść godne życie. Kształciła za darmo córki i synów chłopów. Była głęboko przekonana, że utalentowane dzieci mieszkają wszędzie i czyniła starania jako jedna z nielicznych ziemianek-filantropek, by najzdolniejsi rozwijali swój potencjał. Była znakomitą zielarką, pielęgniarką i lekarką, mimo że nie ukończyła specjalistycznych studiów, a swe prace naukowe i popularyzatorskie publikowała w fachowych periodykach zawsze po polsku. Wspierała syna Jana w dziele tworzenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Rymanowie. Doczekała wolnej Polski w 1918 roku.
Ten lapidarny wykaz jej działań dobitnie podkreśla, iż była kobietą odważną i orędowniczką walki o polskość. O jej zasługach wspominały konferansjerki: Aleksandra Hanus i Julia Przybylska. Natomiast ilustracją muzyczną do opowieści o życiu Anny Potockiej były pieśni. Najpierw usłyszeliśmy „Jej portret” w brawurowym wykonaniu Amelii Chmiel. Następnie Otylia Landsmann i Sylwia Gładysiewicz pięknie na dwa głosy zaśpiewały sensualną pieśń „Uwierz Polsko”. Izabela Siręga wykonała bardzo udanie znaną kompozycję Włodzimierza Korcza ze słowami Tomasza Misiaka – „To nie sztuka wybudować nowy dom”. Ponownie burzą braw została nagrodzona Izabela Siręga, którą usłyszeliśmy w przeboju Starego Dobrego Małżeństwa – „Modlitwa końca mojego wieku”. Angelika Gacek ujawniła swój talent wokalny, śpiewając nostalgiczny utwór Edwarda Stachury „Wędrówką życie jest człowieka”. „Ballada z gór” to kolejna ballada, w której popis swych zdolności dały: Izabela Siręga i Amelia Chmiel. Bardzo wysoki poziom zaprezentowała Oliwia Szybka w utworze „Radość najpiękniejszych lat”. Dopełnieniem prezentacji była niezwykle energetyczna pieśń, wykonana przez duet Otylia Landsmann i Sylwia Gładysiewicz, pt. „Przytulmy Polskę do siebie”. Finałowym występem wszystkich artystów było zbiorowe wykonanie na głosy piosenki „Moje miejsce”, której treść doskonale korespondowała z przesłaniem programu artystycznego. Dzieło opowiadające o marzeniach, dążeniu do celu, walce z własnymi słabościami i poszukiwaniu własnej tożsamości, umiłowaniu małej ojczyzny, dzięki brawurowemu wykonaniu, zelektryzowało publiczność, którą oczarowała wpadająca w ucho melodia i mądry tekst.
Udanie zaprezentowali się także recytatorzy. Najpierw usłyszeliśmy liryk „Czym jesteś” Marii Konopnickiej. Dzięki sztuce nienagannej recytacji zasłużone brawa zebrały: Izabela Siręga, Amelia Chmiel, Gabriela Smerecka, Dominika Kloczkowska, Amelia Wiernasz, Dominika Frącek i Aleksandra Hanus. Z kolei Marcin Bek, Miłosz Smerecki, Jan Telega, Wiktor Kaczor, Aleksander Korobczenko i Stanisław Szczerba wygłosili wiersz „Gawęda o miłości ziemi ojczystej” Wisławy Szymborskiej. Nastrój powagi i refleksji udało się uzyskać dzięki efektowi muzyki w tle, ilustrującej przeżycia bohatera lirycznego. Gabriela Smerecka przybliżyła liryk „Nie starzeje się dobro” znanej na Podkarpaciu poetki Bronisławy Betlej, która stworzyła cykl wierszy, zainspirowany biografią Anny Potockiej. Po raz pierwszy w murach szkoły zaprezentowano w formie recytacji „Hymn Zespołu Szkół Publicznej w Posadzie Górnej”. Stało się to udziałem Emilii Mazurek, Weroniki Hanus, Martyny Maśnik, Weroniki Suwały i Elizy Pitrus. Ich wystąpieniu towarzyszyła muzyka Waldemara Kazaneckiego – „Walc Barbary” z filmu „Noce i dnie”.
Wszyscy wykonawcy, ubrani w stroje galowe, zostali nagrodzeni brawami za zaangażowanie i popis kultury żywego słowa: sztuki oratorskiej, recytatorskiej i wokalnej. Prezentowali się na scenie niezwykle elegancko. Dziewczęta w białych bluzkach i czarnych spódnicach o prostym kroju, przyciągały uwagę czerwonymi różami upiętymi we włosy, zaczesane w kok, natomiast chłopcy założyli białe koszule z długim rękawem, wizytowe czarne spodnie oraz jednakowe czarne muchy.
Pan dyrektor Piotr Cisek w mowie okolicznościowej podziękował za występ artystyczny. Zwrócił uwagę na kunszt wykonania, dbałość o detal, wrażliwość wykonawców i ich potencjał artystyczny. Nie krył swego podziwu dla zdolności scenicznych uczniów. Zwrócił uwagę na to, że w roku jubileuszu – w 100. rocznicę odzyskania niepodległości – poznajemy niejako na nowo postać Anny Potockiej przez pryzmat jej wiary w zrzucenie kajdan niewoli, nadziei na odzyskanie suwerenności i miłości do ojczyzny.
Ostatnim punktem harmonogramu, bogatego w wydarzenia Dnia Patrona, było uroczyste podsumowanie konkursów, zorganizowanych przez Panie Jolantę Pietruszkę i Alicję Szymanowską oraz Pana Waldemara Kilara. Były to: Szkolny Konkurs Plastyczny „Gdzie Taboru lśniąca wstęga wije się”, skierowany do oddziału przedszkolnego oraz uczniów klas 1-3 szkoły podstawowej, Szkolny Konkurs Literacki „Hej, las rymanowski za mgłą”, adresowany do uczniów klas 4-6 szkoły podstawowej, Szkolny Konkurs Fotograficzny „Tam jest moje miejsce”, w którym wzięli udział uczniowie klasy 7 szkoły podstawowej oraz II-III klas gimnazjum. Jak widać, została zaangażowana cała społeczność szkolna, która w kreatywny sposób poznawała życie i spuściznę Anny Potockiej. Młodzi plastycy mieli za zadanie wykonać dowolną techniką prace, pokazujące wyjątkowość Rymanowa Zdroju i jego unikalne piękno, zastygłe w zabytkowej architekturze, otoczonej wspaniałą, beskidzką przyrodą. Uzdolnieni literacko uczniowie pisali ciekawe opowiadania, legendy, listy (kategoria: proza), a także wiersze białe lub rymowane, zainspirowane postacią naszej patronki, która nie szczędziła sił i trudów, lecząc chorych, kształcąc wiejską biedotę, budując od podstaw uzdrowisko, sławne dziś w całej Polsce (kategoria: poezja). Natomiast najstarsi uczniowie tworzyli projekty widokówki z hasłem „Pozdrowienia z Rymanowa Zdroju”. Karty pocztowe miały formę kolażu – kompozycji kilku fotografii, ukazujących z różnej perspektywy nasze uzdrowisko.
Poniżej prezentujemy wyniki:
Imię i nazwisko |
Klasa |
Miejsce |
Szkolny Konkurs Plastyczny „Gdzie Taboru lśniąca wstęga wije się”, kl. 0 i 1-3 szkoły podstawowej |
||
Blanka Krzysztyńska |
2a |
1. miejsce |
Bartosz Frącek |
2a |
2. miejsce |
Dorian Smoleń |
3a |
2. miejsce |
Jakub Siręga |
2a |
3. miejsce |
Lena Wiernusz |
1b |
wyróżnienie honorowe |
Miłosz Jakieła |
1b |
wyróżnienie honorowe |
Szkolny Konkurs Literacki „Hej, las rymanowski za mgłą”, kl. 4-6 szkoły podstawowej Kategoria: proza |
||
Aleksandra Hanus |
6a |
1. miejsce |
Krzysztof Kasperkowicz |
6a |
2. miejsce |
Mateusz Piwowar |
6a |
3. miejsce |
Szkolny Konkurs Literacki „Hej, las rymanowski za mgłą”, kl. 4-6 szkoły podstawowej Kategoria: poezja |
||
Izabela Siręga |
6a |
1. miejsce |
Natalia Tworek |
6a |
2. miejsce |
Aleksandra Rygiel |
5b |
3. miejsce |
Szkolny Konkurs Fotograficzny „Tam jest moje miejsce”, kl. 7 szkoły podstawowej i II-III gimnazjum |
||
Szymon Łaszcz |
7a |
1. miejsce |
Zuzanna Jurasz |
7a |
2. miejsce |
Maria Głowacka |
7a |
3. miejsce |
Katarzyna Penar |
7a |
wyróżnienie honorowe |
Julia Szul |
7a |
wyróżnienie honorowe |
Dzień Patrona Anno Domini 2018 przeszedł do historii. Pozostawił wiele pozytywnych wspomnień i przeżyć, mocniej zintegrował społeczność szkolną, która czas spędziła aktywnie, twórczo i pożytecznie. Bogaty program wydarzeń okazał się wspaniałą lekcją patriotyzmu i historii. Poznawszy gruntownie życiorys Anny Potockiej, staliśmy się bogatsi wewnętrznie, uzmysłowiliśmy sobie, że jest ona dla nas wielkim autorytetem, gdyż imponuje jej odwaga cywilna, wiedza, bezkompromisowość myślenia, altruizm, niezachwiana wiara w człowieka, życiowa mądrość i patriotyzm. Do zobaczenia za rok!