W dniu 17 czerwca 2024 roku uczniowie klasy 2a pod opieką nauczycielek: Urszuli Koźmy oraz Edyty Zięby wyruszyli na pieszą wycieczkę do Rymanowa Zdroju - szlakiem źródełek. Wyprawę poprzedziła rozmowa na temat odkrycia wód mineralnych i założenia uzdrowiska 16 sierpnia 1876 roku przez Annę i Stanisława Potockich.
W trakcie wędrówki doliną rzeki Tabor oraz jej prawego dopływu - Czarnego Potoku dzieci odkrywały kolejno źródła: żelaziste „Staś”, siarczkowe „Jan”, źródła „Ignacy”, „Marysieńka”, „Anna”, „Naftusia” i „Krokusowe” oraz „Danuta” i „Mieczysław”. W zdrojowej pijalni gasiły pragnienie wodą mineralną ze źródeł: „Tytus”, „Klaudia” i „Celestyna”.
Drugoklasiści poznali nie tylko wartości smakowe wód, ale również genezą ich nazw: „Tytus” i „Celestyna” - dla uhonorowania rodziców Anny z Działyńskich Potockiej, „Klaudia” - dla uczczenia matki Stanisława Potockiego, „Staś” i „Anna” - dla upamiętnienia założycieli uzdrowiska. Nazwy źródeł „Jan” i „Marysieńka” wzięły się od imion dzieci hrabiostwa, a „Ignacy” od imienia ich wnuka. „Naftusia” - to woda o lekkim zapachu i posmaku nafty, stąd jej imię, a „Krokusowe” - od rozciągającej się nieopodal Polany Krokusowej. Miana źródeł „Mieczysław” i „Danuta” nie są związane z rodziną hrabiostwa Potockich. Mieczysław i Danuta to imiona geologów, którzy pracowali przy wierceniu i dokumentowaniu ujęć wód mineralnych w Rymanowie Zdroju.
Uczniowie dowiedzieli się też o właściwościach leczniczych wód, które łagodzą m.in. choroby układu oddechowego, krążenia, pokarmowego, moczowego, przemiany materii czy choroby wieku dziecięcego.
Dzieci usiadły również na ławeczce przy pomniku Anny z Działyńskich Potockiej, wykonanym przez artystę rzeźbiarza Andrzeja Semborowskiego-Zajdla, odsłoniętym w dniu 16 sierpnia 2015 roku, a ufundowanym przez Gminę Rymanów. Obejrzały też drewniane rzeźby założycieli uzdrowiska. Podziwiały także stylową pijalnię, jej wnętrze i otoczenie. Dopełnieniem wycieczki była konsumpcja pizzy i degustacja lodów w restauracji „Piccolo”.
Klasowa wycieczka - szlakiem źródełek - sprzyjała również obserwacjom środowiska naturalnego, grom i zabawom sprawnościowym. Była to piękna lekcja edukacji regionalnej, przyrodniczej i zdrowotnej.
